Το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Κοινωνία της Πληροφορίας οδεύει προς το τέλος του και όλοι αρχίζουν να «κάνουν ταμείο». Οι κυβερνητικοί παράγοντες παρουσιάζοντας την απορροφητικότητα των πόρων του και την ολοκλήρωση των έργων. Οι εταιρείες πληροφορικής και επικοινωνιών για τα θετικά που θα έπρεπε να φέρει, αλλά και τις προσδοκίες που διέψευσε. Η αντιπολίτευση για αυτά που δεν έγιναν και πως θα μπορούσαν να είχαν γίνει, αν συνέχιζαν να διατηρούν την εξουσία. Ολοι από κάτι έχουν να πουν, θετικό ή αρνητικό. Κι εμείς; Εμείς θα ανασύρουμε έναν από όλους αυτούς τους «φακέλους» που περιμένουν για αξιολόγηση, εκτιμώντας ότι είναι περιέχει μία από τις σοβαρότερες παραμέτρους για την περαιτέρω εξέλιξη του κλάδου. Ο φάκελος γράφει απ΄ έξω: «Εξωστρέφεια, εξαγωγικός προσανατολισμός και προσέλκυση διεθνών επενδύσεων».

Περιμέναμε στο τέλος της υλοποίησης του Επιχειρησιακού Προγράμματος να έχουν δημιουργηθεί οι εμφανείς «πυρήνες», οι οποίοι θα διοχέτευαν την αποδεδειγμένα αξιόλογη ελληνική ψηφιακή τεχνογνωσία στο εξωτερικό. Να καταγράφεται ανοδική πορεία στην απασχόληση αυτών που πίστεψαν στις προοπτικές της ψηφιακής οικονομίας και επένδυσαν σε σπουδές και μεταπτυχιακά πληροφορικής. Να βλέπουμε ότι υπάρχει διεθνής αναγνώριση ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών και όχι μόνο στον τομέα της πληροφορικής, αλλά και στον ερευνητικό τομέα στον οποίο χιλιάδες ερευνητές υψηλού επιπέδου έχουν να επιδείξουν σημαντικά αποτελέσματα. Όμως ο φάκελος μάλλον θα μας απογοητεύσει. Όχι γιατί είναι κενός. Κάθε άλλο. Εχει περιεχόμενο και σημαντικά δείγματα γραφής. Υπάρχουν αρκετές ελληνικές εταιρείες που έχουν βγει στην ευρωπαϊκή αγορά. Σχεδόν όλες όμως δεν βγήκαν στην Ευρώπη λόγω της ανάληψης έργων από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης. Βγήκαν είτε γιατί οι επενδυτές και οι μέτοχοι είχαν την οικονομική βαρύτητα να υποστηρίξουν αυτή την «Οδύσεια» είτε γιατί τα στελέχη τους δεν πτοήθηκαν από τις δυσκολίες και αψηφώντας τον οικονομικό κίνδυνο, αποφάσισαν να κολυμπήσουν στα βαθιά. Όμως αποτελέσματα στον εξαγωγικό χαρακτήρα της ελληνικής αγοράς πληροφορικής, λόγω του Επιχειρησιακού Προγράμματος δεν μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε. Θα πρέπει να ψάξουμε πολύ για να βρούμε πως οι εγχώριες εταιρείες θα κινηθούν στον άκρως ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο. Μέχρι να βρεθεί η «συνταγή» θα αναζητούμε για μία ακόμη φορά την ερμηνεία όρων όπως «απορροφητικότητα», «υλοποίηση» και άλλων που μας ταλαιπωρούν κοντά δεκαπέντε (!) χρόνια.

Γιάννης Χαλαβαζής