Είπαμε στην προηγούμενη αναφορά μας ότι η εφαρμογή της πολιτικής με τις «πατάτες του Καποδίστρια» για να αυξηθεί η διείσδυση του ίντερνετ στη χώρα μας έχει ένα όριο πέρα από το οποίο τα αποτελέσματα δεν θα είναι τα αναμενόμενα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ερευνών του Παρατηρηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας ο μέσος χρήστης ίντερνετ στην Ελλάδα είναι περίπου είκοσι χρονών, κατοικεί στην Αττική (μάλλον στην Αθήνα), σπουδάζει σε σχολή ΑΕΙ και είναι φυσικά κάτοχος κινητού τηλεφώνου. Αυτός ο μέσος χρήστης είναι σχετικά εύκολο να πειστεί για τη χρησιμότητα του ίντερνετ, διότι γι΄ αυτόν η χρήση του είναι αναγκαιότητα. Από εκεί και μετά για τις άλλες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες οι συνθήκες για την αύξηση της χρήσης του ίντερνετ γίνονται σταδιακά ανελαστικές. Αντίθετα στην Οικονομία και στον ιδιωτικό τομέα, στις επιχειρήσεις και στις Τράπεζες η χρήση του ίντερνετ έχει γίνει αυτονόητη και απαραίτητη. Στις καθημερινές και προσωπικές συναλλαγές τα πράγματα διαφέρουν.

Εδώ είναι που πιστεύουμε ότι οι συνθήκες γίνονται σταδιακά ανελαστικές. Από τη στιγμή που δεν έχουν αναιρεθεί ή να γίνει εμφανής η προσπάθεια να αναιρεθούν οι πιο σημαντικές επιφυλάξεις του κοινού για βασικές χρήσεις ψηφιακών υπηρεσιών στον δημόσιο και τραπεζικό τομέα, τότε η αύξηση της διείσδυσης του ίντερνετ δεν μπορεί εύκολα να αλλάξει ταχύτητα. Επίσης σημαντικό είναι να διερευνηθεί πως θα εθιστούν στη χρήση του ίντερνετ, κοινωνικές και οικονομικές ομάδες που ή δεν του έχουν εμπιστοσύνη (π.χ σε οικονομικές συναλλαγές) ή πιστεύουν ότι δεν το χρειάζονται (π.χ σε συναλλαγές με τον δημόσιο τομέα). Καλό θα είναι επίσης να εξετάσουν οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι πως θα αλλάξουν οι νοοτροπίες δεκαετιών, που είναι υπεύθυνες για τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις δεκαετιών, οι οποίες αντιδρούν σε κάθε τι προοδευτικό και ριζοσπαστικό που αμφισβητεί την παντοδυναμία του πρωτοκόλλου και της σφραγίδας.

Γιάννης Χαλαβαζής