Εκεί που λέμε να ξεκολλήσουμε από τη μιζέρια των τελευταίων θέσεων στην Ευρώπη και να πάμε λίγο πιο πάνω, έρχονται αυτές οι στατιστικές και μας καταρρακώνουν το ηθικό. Η νέα απανταχούσα έρχεται από την «επιτυχία» της διατήρησης της ίδιας θέσης, της 36^ης δηλαδή, στην παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας ανάμεσα σε 55 χώρες. Βέβαια η διατήρηση της ίδιας θέσης μπορεί και να μην λέει τίποτα ή να λέει πολλά. Για να μην κινδυνεύσουμε να πέσουμε στην παγίδα των εύκολων συμπερασμάτων θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε την πορεία μερικών ουσιαστικών δεικτών που χαρακτηρίζουν και επηρεάζουν τον όρο «ανταγωνιστικότητα».

Ξεκινώντας από την εύκολη και εύγεστη «καραμέλα» της ευρυζωνικότητας και της χρήσης των νέων τεχνολογιών. Περίπου 2,2 δις ευρώ έπεσαν από το Πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» σε εφαρμογές, υπηρεσίες και υποδομές και δεν ξεκολλήσαμε από τις ή την τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το γιατί είναι θέμα συζήτησης στο Forum, γιατί οι τεκμηριωμένες απόψεις για το συγκεκριμένο ζήτημα έχουν άπειρες διαβαθμίσεις. Αρα αν μας δει κανείς ως χώρα με «ψυχρό» μάτι μας βάζει ένα «μείον» από την χαμηλή χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών και υπηρεσιών.

Πάμε παρακάτω.

Μία χώρα αν εξάγει σε αξία περισσότερα από όσα παράγει, ανεξάρτητα τι είναι αυτά που παράγει, τότε θεωρείται «ανταγωνιστικότερη» εκείνης που εισάγει περισσότερα από όσα παράγει. Που ανήκει η χώρα μας; Προφανώς στη δεύτερη κατηγορία. Πόσο κάτω είναι στην κατηγορία αυτή; Πάρα πολύ, γιατί εισάγουμε τρεις φορές περισσότερα από όσα εξάγουμε. Βέβαια οι εξαγωγές μας αυξάνονται με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό σε σχέση με δέκα χρόνια πριν. Ομως δυστυχώς πάλι αυτό δεν λέει πολλά, διότι και οι εισαγωγές αυξάνονται με μεγαλύτερο ρυθμό από το ρυθμό των εξαγωγών. Αρα η απλή αριθμητική δείχνει ότι το εμπορικό ισοζύγιο διευρύνεται ραγδαία. Το γεγονός έδωσε την αφορμή (πάλι) στην Κομισιόν να μας τα «χώσει», αλλά μάλλον εμείς σφυρίξαμε πάλι αδιάφορα.

Συνεχίζουμε . . .

Στον τομέα της αποκρατικοποίησης (που δεν αφορά μόνο αν η συμμετοχή του Δημοσίου στον ΟΤΕ και στη ΔΕΗ μειώνεται) παίρνουμε πάλι βαθμό κάτω από τη βάση, γιατί εδώ και δεκαετίες ακούμε για παραχώρηση δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα στον ιδιωτικό και δεν το βλέπουμε ή αν το δούμε, γίνεται με τέτοιο τρόπο που καλύτερα είναι να μην γινόταν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Λιμένες της χώρας. Οι δύο μεγαλύτεροι, ΟΛΠ και ΟΛΘ, είναι στο Χρηματιστήριο. Ε, και; Ολοι θυμόμαστε την απεργία που τίναξε στον αέρα τις εξαγωγές και την τροφοδοσία της εσωτερικής αγοράς τον περασμένο Δεκέμβριο. Δεν υποστηρίζουμε ότι αν η Οικονομία ιδιωτικοποιηθεί πλήρως η χώρα θα απογειωθεί. Όμως δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις, και μάλιστα υψηλής τεχνολογίας, και να χρειάζεται τουλάχιστον ένας μήνας για να πάρει η νέα επιχείρηση άδεια λειτουργίας και ΑΦΜ.

Τελειώνουμε . . .

Για να δούμε μείωση των εισαγωγών και αύξηση των εξαγωγών είναι απαραίτητο να γίνουν πραγματικές τομές στην Οικονομία και στην Κοινωνία. Πιστεύω ότι αυτές τις τομές ο πολίτης αυτής της χώρας είναι έτοιμος να τις ακολουθήσει. Τόλμη από τους πολιτικούς ζητάει και όχι διαχείριση προβλημάτων, που έχουν αυτονόητες λύσεις, αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κίνδυνο του πολιτικού κόστους να τις υλοποιήσει.
Γιάννης Χαλαβαζής